LIST OD PANI KASI:

Mam na imię Kasia, niedługo skończę 25 lat. Nie zawsze miałam tyle energii i pozytywnego myślenia jak dzisiaj. 19 lipca tego roku moje życie wywróciło się do góry nogami. Po incydencie zaburzeń mowy dowiedziałam się, że w mojej głowie mieszkał sublokator. Po biopsji w Grudziądzu okazało się, że jest to ogromny guz (7,2 cm najdłuższy wymiar) – agresywny glejak, który jest mieszanką ciężkich w leczeniu skąpodrzewiaka i gwiaździaka.

Dzięki mojemu kochanemu narzeczonemu operowali mnie najlepsi neurochirurdzy z bydgoskiego Szpitala Wojskowego. Niestety, wyniki z badania całego guza dały informację, że był to złośliwszy typ niż zakładano po biopsji – glejak III stopnia wg WHO.

Jestem pełna nadziei, że po radioterapii moje kłopoty się skończą i wrócę do pracy, którą uwielbiam. Będę uczyć młodzież o odnawialnych źródłach energii ratujących nasze środowisko naturalne, które są moim ‘konikiem’. Głęboko w mojej podświadomości jest jeszcze strach, ale wiele siły dają mi moi Przyjaciele ze studiów i ze Szkoły, w której uczę oraz przede wszystkim - mój narzeczony Robert i kochani Rodzice – bez nich nie dałabym rady.

Nie chciałabym przeżywać tego horroru kolejny raz, dlatego moim nowym hobby jest zdrowe, przemyślane żywienie, czerpanie siły z naturalnych źródeł i tematyka immunoonkologii. Leczenie immunologiczne czy elektropojemnościowa terapia przeciwnowotworowa to innowacyjne sposoby walki z komórkami nowotworowymi, które mogą się odnowić. Mimo, że takie leczenie jest bardzo kosztowne, to wierze, że jest to sposób na moją chorobę. Chcę żyć i spełnić swoje marzenia. Takim marzeniem jest przede wszystkim ślub z moim Robertem, który zaczęliśmy planować na długo przed moją chorobą. Wierzę, że dzięki leczeniu będę mogła żyć normalnie, założyć rodzinę - być szczęśliwą i spokojną, że nie opuszczę przedwcześnie moich najbliższych. Zawsze byłam ambitna i miałam plany, których nie zrealizuję bez pomocy dobrych ludzi.

Katarzyna Lontkowska